É, xunto coa Ponte
Gomaíl, a de máis beleza e grandiosidade no concello. Son as dúas, por outra
parte, as únicas románicas. Atribúese a creación desta ponte ó abade Gonzalo
das Penas, logo canonizado, a quen tamén se atribúe a Ponte do Crego ou do
Frade na freguesía de Dúas Igrexas. Sitúase a poucos metros do lugar de Andón e
érguese cun só arco, apuntado como corresponde ó tempo no que foi construída
–primeira metade do século XV–, de oito metros de luz e cinco dende o leito do
río. O ancho da calzada da ponte é de dous metros e medio por un longo de
trinta metros. Fíxose de perpiaño nos basamentos, dovelas do arco e varandas, e
o resto con lousa e anacos de cantería. Ten importancia tamén no mundo máxico
como unha das poucas pontes sobre o Lérez escolleitas para os ritos hídricos,
entre os cales destaca o do enxebramento,
que equivalía no mundo das tradicións ó bautizo anticipado ou bautizo dos
non-natos, cando se temía pola vida dos nascituri.
Tamén se coñecía este ritual como “rito de quebra de sino”. No caso desta ponte
aínda tiña maior predicamento por estar case a carón do mosteiro de Aciveiro e
tamén por se dar a circunstancia de estar precedida no curso do río por sete
muíños, cando o sete foi sempre un número crucial no mundo dos vellos ritos.
Tamén servía, nese mundo máxico tradicional, para curar o mal de aire ou
enganido dos rapaces que o padecían e mais o aire de cobra, lagarto e arañón,
segundo recollido o etnólogo Fermín Bouza Brey. Está
recollida con texto e imaxe na fermosa publicación “As Pontes do Lérez” de
Antonio Rodríguez Fraiz e Agustín Portela Paz, editada pola Consellería de
Presidencia da Xunta de Galicia no ano 1987. A primeira fotografía é unha vista aérea, a segunda unha con néboa e a terceira unha de día claro de verán.
Ningún comentario:
Publicar un comentario