O Lérez, sempre o Lérez, co seu ritmo de tempo afogado en tempo, de horas que se envolven na auga coma un rodicio infinito de fantasía...
De vez en cando, un salón acougado e sereno,
... e volve o rodicio da memoria darlle voltas á historia anónima deste río aínda pequeneiro...
... volve a luz a se enguedellar nas pedras e na herba, mentre a auga, paseniñamente, segue o seu curso...
E, cando a soidade é máis forte có silencio...
aparece esta marabilla... este ménage à trois de pedra, auga e natureza, coa luz predisposta a unha milagre...
A PONTE GOMAÍL
Nesta ligazón poderedes oír unha canción que compuxen a comezos dos 90 e que intrepreto a dúo coa marabillosa voz de Andre Porto, a Gaiteira de Outeiro.
Ningún comentario:
Publicar un comentario